ARE THEY CHILDREN?

ARE THEY CHILDREN?

It has become kind of fashion today (even yesterday) to say in a condescending and patronizing manner 

that the 'senior citizens are in their second childhood; that they are children.

The sub-text or hidden agenda of such an utter lie is the innate desire to completely negate the individual identity of the elderly persons, their likes and dislikes, their freedom of expression, their freedom to choose whom to speak and whom not, their freedom to have a view of their own, their freedom to differ, their freedom to argue, their freedom to act and even think.

This is how we treat our children, don’t we?

We want our children to ‘behave’, don’t we?

We get immense satisfaction that children depend on us for each and everything, for it makes us feel like some sort of chief protagonists.

And, this is how we want our elders to be when actually they are senior citizens – having the right to vote and also the right to think and act.

Just because due to age they may be in need of assistance, in return, they are expected to completely surrender their freedom and become absolute subordinates.

If the elders make some critical observations about the youngsters it is at once called unwarranted born of generation gap. Isn’t it proper for us to apply the same logic or reasoning with reference to youngsters making some very general, shallow and over simplistic observations about the Elders?

Having crossed the various stages of life, isn’t it cruelly absurd to call them children?

Recently in Facebook I came across an observation, of course uttered in the inevitable patronizing and condescen ding tone that Elders (poor they)while away their time watching stupid TV Serials.

While we should not be drawn into an unwanted Elders vs Youngsters debate, in reply to the above-mentioned observation I can’t help but say that watching TV Serials is far better than posing ‘this way and that way’, posting selfies in the facebook and blogspot and indulging in self-aggrandizement. 

அவர்கள் குழந்தைகளா?

அவர்கள் குழந்தைகளா?

இன்று(நேற்றும்) மூத்த குடி மக்களை குழந்தைகள் போல் என்றும் இரண்டா வது குழந்தைப் பருவத்தில் இருக்கிறார்கள் என்றும் ’பெரிய மனிதத் தோரணை யில், பாதுகாவலர் போல் கூறுவது வாடிக்கையாகி விட்டது.

இன்று(நேற்றும்) மூத்த குடிமக்களை குழந்தைகள் போல் என்றும் இரண்டாவது குழந்தைப் பருவத்தில் இருக்கிறார்கள் என்றும் ’பெரிய மனிதத் தோரணை யில், பாதுகாவலர் போல் கூறுவது வாடிக்கையாகி விட்டது.

இப்படிப்பட்ட அப்பட்டமான பொய்யைத் திரும் பத் திரும்பக் கூறுவதில் உள்ள sub-text அல்லது hidden agenda மூத்தகுடிமக்களின் சுயத்தை, தனி அடையாள த்தை முற்றுமாக அழித்துவிடுவது; அவர்களுடைய விருப்பு வெறுப்புகளை, அவர்களுடைய பேச்சுரி மையை, யாரிடம் பேசலாம், கூடாது, யாரிடம் நட்பு பாராட்டலாம், கூடாது என்பதான தேர்வுரிமையை அவர்களுக்கு முற்றிலுமாக இல்லாமலாக்கிவிடுவது, தங்களுக்கென்று சுயமாய் கருத்துகளை அவர்கள் வைத்துக்கொள்ளவியலாமலாக்குவது, சில விஷயங் களில் மாற்றுக் கருத்துகளை வெளிப்படுத்தும் உரிமை, சில கருத்துகள் குறித்து எதிர்வாதம் செய்ய அவர்களுக்கு அனுமதி மறுப்பது, மூத்த குடிமக்க ளை செயல்படவிடாமல் தடுப்பது, அவர்களை சுய மாய் சிந்திக்கக்கூட வழியில்லாமல் செய்துவிடுவது.

இப்படித்தானே நாம் நம்முடைய குழந்தைகளை நடத்துகிறோம்…..

நம்முடைய குழந்தைகள் ’நல்லவிதமாய் நடந்து கொள்ள’ வேண்டும் என்று விரும்புகிறோம்…

எதற்கெடுத்தாலும் குழந்தைகள் நம்மை சார்ந்திருப் பது  நமக்கு அளப்பரிய திருப்தியைத் தருகிறது. நம்மை முதன்மைக் கதாபாத்திரங்களாக உணரவைக் கிறது.

அப்படியேதான் நாம் வயதானவர்களும் நம்மை அண் டியிருப்பவர்களாய், நமக்குக் கட்டுப்பட்டவர் களாய் இருக்கவேண்டும் என்று விரும்புகிறோம். உண்மையில் அவர்கள் மூத்த குடிமக்கள்; வாக்கு ரிமை பெற்றவர்கள் அதே போல் சுயமாய் சிந்திக் கவும், செயல்படவும் உரிமையுடையவர்கள்.

வயது காரணமாய் அவர்களுக்கு சிற்சில உதவிகள் தேவைப்படுகிறது என்பதால் பதிலுக்கு அவர்கள் தங்களுடைய சுதந்திரத்தை முழுவதுமாக நம் கையில் கொடுத்துவிட்டு முற்ற முழுக்க சொல்லா லும் செயலாலும் தம்மைச் சார்ந்தே இயங்க வேண் டும் என்று இளையவர்கள் எதிர்பார்ப்பது எந்த விதத்தில் நியா யம்?

இளைய தலைமுறையினர் குறித்து மூத்த குடிமக்கள் சில மாற்றுக்கருத்துகளை, எதிர்க்கருத்துகளை முன் வைத்தால் உடனே 'அது அனாவசியமான கருத்து, தலைமுறை இடைவெளியின் காரணமாக ஏற்பட் டது' என்ற கருத்து முன்வைக்கப்படுகிறது. இளைய தலைமுறையினர் மூத்த குடிமக்களைப் பற்றி மிகப் பொதுப்படையான, மேம்போக்கான, மிக மிக எளி தான சில கருத்துகளைக் கூறும்போதும் அதற்கும் அதேவிதமான தர்க்கநியாயம் அல்லது காரணம் முன் வைக்கப்படுவது தானே நியாயம்?

வாழ்வின் வெவ்வேறு கட்டங்களைக் கடந்துவிட்டு முதுமைப்பருவத்தை எட்டியிருப்பவர்களைக் குழந் தைகள் என்பது எத்தனை குரூரமான அபத்தம்?

சமீபத்தில் முகநூலில் வழக்கமான ‘பெரியமனிதத் தோரணையில், பாதுகாவலர் குரலில் ’வயதானவர் கள் (பாவப்பட்டமுதியவர்கள்)அபத்தமான தொலை க் காட்சித் தொடர்நாடகங்களைப் பார்த்துப்பொழு தைக்  கழித்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று கருத் துத் தெரிவித்திருந்தார்.

இளைய தலைமுறையினரையும் மூத்த குடிமக்களை யும் எதிரெதிர்நிலையில் வைத்துப் பார்க்கும் தேவை யற்ற வாதத்திற்குள் நாம் இழுபடலாகாது. என்றா லும் மேற்கண்ட கருத்துக்கு எதிர்வினையாக, பெரிய வர்கள் மட்டும்தான் அபத்தமான தொலைக்காட்சித் தொடர் நாடகங்களைப் பார்ப்பவர்களா என்று கேட் பதோடு, அறிவார்ந்த இளையதலைமுறையைச் சேர் ந்தவர்களாய் கருதப்படும் எத்தனையோ பேர் முகநூ லில் எத்தனையெத்தனையோ விதமாய் ‘போஸ்’ கொடுத்துக்கொண்டு அபத்தமான ‘கமெண்ட்டு' களை எழுதிக் குவிக்கிறார்கள்; அதுபோல் மூத்த குடிமக்கள் செய்வதில்லை’ என்று சுட்டிக்காட்டத் தோன்றுகிறது.

THE BLISS OF ANONYMITY

THE BLISS OF ANONYMITY

I came across a group of 'Spirits'.

They were all the Spirits of those who had committed suicide, I was told.

They were looking very worried.

When asked "Why?"

That they didn't have the option to commit suicide was the reason for their worry, they said.

They were to hold a meeting a find a solution for this .

There, they were going to find ways and means of building a society where there would be no need for suicide.

What was the decision arrived at in the meeting?" 

They resolved to abolish Names.

0

நானும் நீயும்

நானும் நீயும்

ஒரு பேய்க்கூட்டத்துடன் எனக்குப் பரிச்சயம் ஏற்பட்டது.

அவை யாவும் தற்கொலை செய்துகொண்டு இறந்தவர்களின் ஆவிகளாம்.

ஒரு நாள் அவைகள் மிகுந்த கவலையுடன் காணப்பட்டன.

“ஏன்?” என்று விசாரித்தபோது_

அவைகளுக்குத் தற்கொலை செய்துகொள்ள வழியில்லை என்பதுதான் காரணம் என்றன.

அதற்கான தீர்வைக் கண்டறிய ஒரு கூட்டம் போடுவதாக இருந்தார்கள்.

’அங்கே தற்கொலையே தேவைப்படாத ஒரு சமுதாய அமைப்பை உருவாக்க முயற்சி மேற்கொள்ளப்படும்’ என்று சொன்னார்கள்.

கூட்டத்தில் என்ன முடிவாயிற்று என்று விசாரித்தேன்.

பெயர்களை ஒழித்துவிடுவது என்று தீர்மானித்தார்களாம்.

0

IN MY NEXT BIRTH

IN MY NEXT BIRTH

All along I have been singing…

Only now I realize

that it is out of tune

My Sweet World!

I will be reborn

to sing in tune with your

 ‘ultrasonic’ pitch.

நான் மறுபிறப்பெடுத்து வருவேன்

 நான் மறுபிறப்பெடுத்து வருவேன்

இத்தனை நாளாய் பாடுகிறேன்

இப்பொழுதுதான் தெரிந்தது

ஸ்ருதி சேரவில்லை யென்று.

என் இனிய உலகமே!

நான் மறுபிறப்பெடுத்து வருவேன்

உன் ‘அல்ட்ரா ஸானிக்’ ஸ்ருதியோடு சேர்ந்து பாட.

LACK OF SELF ESTEEM ?

LACK OF SELF ESTEEM ?

During a session on the Montessori Method in the class the teacher said:

“When a child completes an activity to its satisfaction it does not look for approval or recognition from anyone.”

Applying this principle to adults I think this is our major problem.

Our desire to win the approval, appreciation leads us to many difficult situations.

We celebrate functions beyond our means.

Desperate acts like honour-killing and murders for revenge which land the family in grave distress can also be traced to this attitude.

0

The Ultimate Philosophy ! A Memorable Meeting

THE ULTIMATE PHILOSOPHY!
(A Memorable Meeting)

Many years ago I chanced to meet a visually challenged teacher.  He was a normal sighted person till the age of twenty-eight. Married and with two children, he lost his sight one day. 

The government offered him a job in the School for the Visually Challenged. Witnessing the hardship and harassment suffered by the visually challenged girl students there he worked hard for providing a separate school for the visually challenged girls and succeeded in it. 

But, this initiative of his earned him several enemies in the field. He was accused of sexually abusing a visually challenged girl student and was suspended on account of that baseless allegation. Later, it was proved that he was falsely implicated and that he was innocent.

'How did he, a respectable gentleman past middle-age face such an accusation and the resulting disgrace?' _ I wondered. 

I asked him.. 

 

This is what he said: "Can't view it as humiliation and all that. Today morning I went to a government office on some errand. The lady staff there didn't respond to my queries but went on chitchatting with her colleague. After       remaining silent for a while I asked her once again. This irritated the lady and she told me, '"You should have thought of all these things before indulging in such an act". What is the use of feeling humiliated for all such encounters... She must have come in expectation of making quick money; but, it was I who went there and my visit would have disappointed her.... 

"Till I was twenty-eight it was my 'Periyappaa' who looked after me with care and concern. But after I lost my vision he told me categorically not to visit him anymore. Recently he sent word saying, 'I am ill. My children have settled abroad. I am feeling lonely. I want to see you.' But, I couldn't go as I was hard-pressed for time."

At this point I intervened and asked,"You mean you thought of visiting him who had asked you not to come to his house? 

This is his response:

“True, my 'Periyappaa' said so. But then, what to do? He was holding a high post. Several VIPs and influential men used to visit him. If I were to be there, they would ask who I was and he would have to explain things, introducing me as his 'brother's son'. He had a son of marriageable age and my visual impairment could be viewed as something hereditary.

"The other day i went to a hotel along with a friend. The owner of the hotel refused to accept money from us. My friend was annoyed."See, this man takes us to be beggars", said he. I told him: "He says it is his principle.... don't we also feed brahmin priests sometimes?"

"But sometimes we are taken for beggars. One day we were standing outside the High-Court premises. Somebody gave us some coins and went away. Even in our own family many such things happen. My son knew that I should come and meet you today morning. Yet, he didn't come with me to the bus-stand. But, someone else helped me board a bus. And, the work was done. But, we can't say that my son will offer me no help tomorrow!”

His words sounded as the Ultimate Philosophy to me.

"How come you have acquired such Maturity?" I asked.

"Out of Sheer Necessity", he said, casually.

0

நினைவில் நிற்கும் ஒரு சந்திப்பு!

நினைவில் நிற்கும் ஒரு சந்திப்பு!

  

பல வருடங்களுக்கு முன்பு கண் பார்வையற்ற ஒரு டீச்சரை நான் சந்தித் தேன். இருபத்தியெட்டு வயது வரை பார்வையுடன் இருந்து, திருமணமாகி இரண்டு குழந்தைகளுக்குத் தந்தையான பின் பார்வையை இழந்துவிட் டார் அவர். அரசாங்கம் அவருக்குப் பார்வை யற்றோர் பள்ளியில் ஆசிரியர் உத்தியோகம் அளித்தது. அங்கே பார்வையற்ற பெண் குழந்தைகள் படும் அவஸ்தையைப் பார்த்து அவர் பெண்களுக்குத் தனியாகப் பள்ளிக்கூடம் அமைக்கப் பாடுபட்டு அதில் வெற்றியும் பெற்றார். ஆனால் இந்த முயற்சி அவருக்கு சில எதிரிகளையும் ஏற்படுத்தியது. பள்ளியில் படிக்கும் ஒரு சிறிய பெண்ணை பலாத்காரம் செய்ததாய் அவர்மீது பொய்க்குற்றச்சாட்டு கொண்டுவரப்பட்டு அவர் ‘ஸஸ்பெண்ட்’ செய்யப்பட்டார். ஆனால், பின்னர் விசாரணையில் அவர்மீது வீண்பழி சுமத்தப்பட்டது என்பது நிரூபிக்கப்பட்டது.

ஒரு கௌரவமான குடும்பத்தைச் சேர்ந்த, நடுவயதைத் தாண்டிய மனிதர் இத்தகைய குற்றச்சாட்டை, அதனால் ஏற்படும் அவமானத்தை எப்படி எதிர்கொண்டிருப்பார் என்று எனக்கு ஆச்சர்யம்;

அவரைக் கேட்டேன்.

 

அவர் சொன்னது: “அவமானம் என்று பார்க்க முடியாது. இன்று காலையில் அரசாங்க அலுவலகத்திற்கு ஒரு வேலையாகச் சென்றேன். அங்கிருக்கும் பெண் அலுவலர் எனக்கு பதில் சொல்லாமல் அரட்டை யடித்துக் கொண்டிருந்தார். நான் மறுபடியும் என் கேள்வியை முன்வைத் தேன். எரிச்சலடைந்த அந்தப் பெண், “இதெல்லாம் இந்த மாதிரிக் காரியம் பண்றதுக்கு முன்னால் யோசித்திருக்கவேண்டும்.” என்று சொன்னாள். இதற்கெல்லாம் வருத்தப்பட்டு என்ன ஆகப்போகிறது? அவள் காலையில் ஏதாவது வருமானத்தை எதிர்பார்த்து வந்திருக்கலாம். ஆனால், நான் அங்கே போகவும் அவளுக்கு ஏமாற்றமாக இருந்திருக்கும். வாழ்க்கை யில் எதுவும் நடக்கும். என்னை 28 வயது வரை முழுமையாகக் கவனித்துக்கொண்டவர் என் பெரியப்பா. ஆனால், எனக்குக் கண்பார்வை போனபின், ’சுப்ரமணியம், இனி என்னைப் பார்க்க நீ வர வேண்டாம்’ என்று சொல்லிவிட்டார்.அவர் சமீபத்தில் சொல்லியனுப்பினார் _ ‘உடம்பு சரியில்லை. குழந்தைகளும் ஃபாரினில் ‘செட்டில்’ ஆகிவிட்டார்கள். தனிமையாக இருக்கிறது. உன்னைப் பார்க்கவேண்டும்போல் இருக்கிறது’ என்று. எனக்குத் தான் ஒழியவில்லை.”

இங்கு நான் குறுக்கிட்டு, “என்ன, வரவேண்டாம் என்று சொன்னவரை எதற்காகப் போய்ப் பார்க்கவேண்டும் என்று நினைத்தீர்களா?” என்று கேட்டேன்.

அதற்கு அவர் கூறிய பதில்:

“என் பெரியப்பா அப்படிச் சொன்னார் என்றால் அதற்கு என்ன செய்வது? அவர் ஒரு நல்ல உத்தியோகத்தில் இருந்தார். நாலு பெரிய மனிதர்கள் அவரைப் பார்க்க வருவார்கள். நான் அங்கே இருந்தால், ’இது யார்?’ என்று அவர்கள் கேட்டால் ‘தம்பியின் பையன்’ என்று சொல்லவேண்டிவரும். அவருக்குத் திருமண வயதில் பிள்ளைகள் இருக்கிறார்கள். இத்தகைய குறைபாடுடைய பரம்பரை என்று நினைத்துவிடுவார்களோ என்று கவலை இருந்திருக்கும்.

“அன்று ஹோட்டலில் போய் சாப்பிட்டோம் நானும் என் நண்பரும். முதலாளி பணம் வாங்க மறுத்துவிட்டார். நண்பருக்குக் கோபம் வந்து விட்டது. ’நம்மைப் பிச்சைக்காரர்கள் என்று நினைத்துவிட்டார் போலிருக் கிறது’, என்றார். நான் சொன்னேன்: “ஏதோ கொள்கை என்கிறார். நாம்கூட சிலசமயம் வைதிகர்களுக்குச் சாப்பாடு போடுவதில்லையா…”

ஆனால் உண்மையாகவே பிச்சைக்காரர்கள் என்று சிலர் நினைத்துவிடு வதும் உண்டு. அன்று ஒரு ‘கேஸ்’ விஷயமாக ஹைகோர்ட் வாசலில் நின்றுகொண்டிருந்தோம். யாரோ காசு போட்டுவிட்டுப் போய்விட்டார்கள். குடும்பத்திலேயே பலவிதமான சம்பவங்கள் நடக்கின்றன. இன்று காலை யில் நான் உங்களைப் பார்க்க வரவேண்டும் என்பது என் பிள்ளைக்குத் தெரியும். ஆனாலும் என்னை ‘பஸ்’ ஏற்றிவிட அவன் வரவில்லை. வேறு யாரோ எனக்கு உதவினார்கள். வேலை நடந்துவிட்டது. ஆனால், நாளைக்கு என் மகன் எனக்கு ஒன்றும் உதவ மாட்டான் என்று சொல்ல முடியாது!”

இதுவே ‘ULTIMATE PHILOSOPHY’ என்று எனக்குத் தோன்றியது.

“இப்பேர்ப்பட்ட MATURIITY உங்களுக்கு எப்படி வந்தது?” என்று கேட்டேன்.

“எல்லாம் NECESSITY தான்” என்றார் வெகு இயல்பாக.

0

SUICIDE -WHY?

SUICIDE _ WHY   ?

Wonder why there is high incidence of SUICIDE in Tamil Nadu...

Is it because  _


1.'Depression' is endemic in the area;

2. A boring, kill-joy culture, life-style;

3. Glorifying Frenzy


0
* comments

1. Usha Jayaraman18 October 2014 01:18

   I think its more either
   1. Curiosity
   2. To take revenge on someone- Let them suffer without me
   3.Escapist mentality- thinking that they will escape the suffering.
   
   But Hinduism clearly says that until we realize the true Self/Atman, our suffering will not go away. We still retain the sukshma body even if we don't have the physical body. Mind is the cause and it dies only on realization of the Atman. (That's what I believe based on what I've heard and read on Hinduism)

   ReplyDelete
2. 
   VENKATESH VIEWS...21 October 2014 04:02

   It is depression in 90% of the cases. Depression can be due to several reasons. Failure in academic, social
   life; lifelong crippling illnesses,
   cancer, Tb etc; addiction to the
   bottle, drugs; losses in gambling to very high stakes. loneliness & also a let down by close relatives & friends.
   Unfortunately, there is no permanent cure for depression; pep talk , drugs
   are temperory solutions; the biggest inhibiting factor, for one depressed to take away his life is the pain he will experience in dying; once he has overcome that, its all over for him !

   ReplyDelete

மறுபடியும் சுகப்பிரம்மம் _ 2

(உஷா ஜெயராமன் அனுப்பிவைத்த தகவல்)

ILLUSION AND REALITY

ILLUSION AND REALITY

Somebody asked me whether Ramayana had actually taken place.

I thought either way it does not matter.

If you read Ramayana and it had an impact on you, then it is real.

If you read it and it had no impact on you, then it is not real.

Can we say that Experiences are as real as Sensory Objects?

In a similar vein we may say that dreams are also real since we experience many emotions during the time of dreaming.

Even if they disappear on waking up we may consider it is the reality of the past.

0

* COMMENT

VENKATESH IYER SAYS:

Ramayana is real as can be seen in its spread throughout our & neighbouring countries. but its a great pity that it was not left in its original form ! 

Somebody in between , probably decided to make it more attractive & popular
so as to spread our religion. Thus certain events which were impractical 
& unlikely were added !

21 October 2014 02:39 Delete

DOES THE MEDIA REPRESENT PUBLIC OPINION?

DOES THE MEDIA REPRESENT PUBLIC OPINION?

Recently there was a lot of opposition in Tamil Nadu for the SANSKRIT WEEK, according to our Media.

In my limited experience I have not come across 'Brahmin Hatred' or  'Opposition to Sanskrit' among the common people living here.

I have a feeling that those who are opposed to Brahmin and Sanskrit are given the quantum of space in Media which is not in proportion to the following that they have.

*COMMENTS

Usha Jayaraman18 October 2014 01:22

Excellent point.

Venkatesh Iyer.

I dont know where you were, but this phenomenon was very common in the 60s; There were instances of sacred threads being cut while travelling in public transport. because major portion of society felt one small section was holding all the aces. things are much improved now , with a developed world this small portion has felt that its services are more appreciated in other parts of the world so it has taken wings & flown there; very soon , there wont be any, in our country. 

மறுபடியும் சுகப்பிரம்மம்

மறுபடியும் சுகப்பிரம்மம்!

சுகப்பிரம்ம ரிஷிக்கு ஏன் அப்பெயர் வந்தது என்று ஒரு குறிப்பு புராணத்தில்

இருப்பதாகப் படித்தேன்.

வேதம் என்ற மரத்தில் அதனுடைய சாரமாகப் பழுத்தது ‘பாகவதம்’.  கிளி

கொத்திய பழம் என்பது கனியின் இனிப்பைக் கூட்டுவது என சொல்வதுண்டு.

அதைப்போலவே, சுகர் பாகவதத்தை எடுத்துரைக்கும்போது அதன் சுவை

கூடுகிறது.

அதனாலேயே அவருக்கு சுகர் என்ற பெயர் வந்ததாம்.

அவர் மிகவும் அழகிய தோற்றம் உடையவர் நெறும் அந்தப் புராணத்தில்

சொல்லப்பட்டிருக்கிறது.

நான் சுகப்பிரம்மம் குறித்து முதலில் எழுதியிருப்பதற்கான திருத்தமாக இதை

 எழுதுகிறேன்.

எப்படியிருந்தாலும்,  கிளி மூஞ்சியுடன் அவரை வரைவது சரியல்ல என்ற

எனது அபிப்பிராயம் சரிதான்.

என்னவென்று தெரியவில்லையே .... MY CONFUSION

by PADMINI GOPALAN

புத்த மதத்தில் பல்வேறு பிரிவுகள் இருப்பது குழப்பமாக இருக்கிறது.

ஒரு மதம் என்பது Supernatural விஷயங்கள், அதாவது, கடவுள், 
ஆத்மா, மறுபிறவி போன்ற விஷயங்களைப் பற்றிப் பேசவில்லை 
என்றால் அது ஒரு மதம் என்று சொல்ல முடியுமா? 

அதை ஒரு வாழ்க்கை முறையாகத்தானே புரிந்துகொள்ள முடிகிறது?
அல்லது, ஒரு Philosophical concept என்று தான் சொல்லவேண்டும்.

எனக்கு Thich Nhat Hanh சொன்ன சில கருத்துகள் பிடித்திருக்கிறது.

முக்கியமாக, Mindfulness, Compassion and Inter-Connectivity.  

Inter-Connectivity என்பதை இன்று Quantum Theoryயும் ஏற்றுக்கொள்வதாக ஒரு கருத்து இருக்கிறது.

 எதையும் முழுமையாக ஏற்கவும் முடியவில்லை, தள்ளவும் முடியவில்லை.

MY CONFUSION

The fact that BUDDHISM has several sects proves 

confusing.

If a religion doesn’t speak about supernatural elements

 such as God, Soul, Life after Death and the like, can it be

 called a religion? It can be understood only as a way of

 Life, isn’t it so?

Or, we can call it a Philosophical Concept.

I like some of the thoughts advocated by THICH NHAT

 HANH.

Particularly, MINDFULNESS, COMPASSION and INTER-

CONNECTIVITY.

Today it is said that the Concept of Inter-Connectivity is 

part of QUANTUM THEORY.

I’m not able to accept it wholly; nor reject it entirely.